Meer dan 25% van de zorgprofessionals (26%) nam vorig jaar de beslissing om de zorg te verlaten vanwege agressie op de werkvloer. Dit wordt aangetoond door de jaarlijkse enquête over agressie van beroepsorganisatie NU’91, waaraan 1234 deelnemers hebben meegedaan. Femke Merel van Kooten, de voorzitter van NU’91, zegt: “Dat is niet aanvaardbaar. De cijfers over agressie in de zorg waren in de afgelopen jaren al aanzienlijk hoog. “Volgens de resultaten van de nieuwe enquête lijkt er weinig verbetering te zijn.”
Een andere zorgwekkende conclusie is dat meer dan de helft (52%) van de zorgprofessionals meldt dat er vaak geen acties worden ondernomen tegen agressie, omdat het wordt gezien als ‘iets wat bij het werk hoort’. Van Kooten: “Agressie is niet kenmerkend voor de werkzaamheden van zorgprofessionals. Daarom moeten we dit nooit toestaan. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het waarborgen van een veilige werkomgeving.
Schelden, schreeuwen en een doodsbedreiging
‘De dreiging van de dood, hete thee naar mijn hand, agressie van cliënten die behandeling nodig hadden, psychische ondermijning en geschreeuw.’ Het is maar één van de honderden antwoorden op de enquête. Verbale agressie komt het vaakst voor op de werkplek: in 2024 had 90% van de ondervraagde zorgprofessionals te maken met schelden of schreeuwen. Fysiek geweld is eveneens vaak voorkomend: 33% kreeg een klap, 22% werd vastgehouden of geduwd, en 23% werd geschopt. “Een van de deelnemers zegt: “Ik werd plotseling aangevallen, weggeduwd en met een vuist gestompt.” Bijna 25% van de zorgprofessionals kreeg een doodsbedreiging of werd op een andere manier geïntimideerd. Daarnaast zijn spugen (18%) en seksueel grensoverschrijdend gedrag (10%) ook vaak aanwezig. In 89% van de situaties is de dader een patiënt of cliënt, terwijl in 44% van de incidenten familieleden betrokken zijn.
Het is geen reden om agressie te normaliseren.
Van Kooten: “Deze cijfers tonen aan dat agressie in de zorg nog steeds een langdurig probleem is. Zorgprofessionals dienen zich op hun werkplek veilig te voelen, en het is van groot belang dat werkgevers en beleidsmakers dit probleem serieus nemen. Volgens de enquête heeft bijna een derde van de zorgprofessionals geen vertrouwen in de juiste en passende afhandeling van een aangifte. 86% van de ondervraagden is van mening dat de agressie in de afgelopen vijf jaar is gestegen. “Dat kan en moet op een andere manier. “Het normaliseren van agressie mag geen excuse zijn om geen actie te ondernemen,” legt ze de nadruk op.
Zorgen voor veiligheid
NU’91 zet zich al geruime tijd actief in voor veiligheid, onder andere bij de cao-tafels. Succes. In het resultaat van de onderhandelingen over de cao vvt op 11 maart is vastgelegd dat zorgprofessionals niet langer verplicht zijn om hun achternaam op de badges te vermelden. Tijdens de onderhandelingen over de cao voor ziekenhuizen wordt dit ook besproken. Werkgevers willen voldoen aan de verplichting om de voor- en achternaam op de badges te vervangen door een foto en een functietitel. Nieuwe afspraken maken bovendien het mogelijk dat de zorg in onveilige omstandigheden wordt uitgesteld of zelfs stopgezet. Van Kooten: “We pleitten er bovendien voor dat werkgevers automatisch aangifte doen bij agressie-incidenten en dat er overal effectieve alarmknoppen worden geïnstalleerd. Wanneer we onze zorgprofessionals willen behouden, is het noodzakelijk om hun veiligheid te waarborgen. “Alleen op die manier kunnen zij dagelijks hun werk met enthousiasme en vertrouwen blijven uitvoeren.”
Persbericht via ANP.
