Redactie Nijmeegse Vierdaagse | Vierdaagse en Vierdaagsefeesten zetten Nijmegen op de kaart.
Na de Tweede Wereldoorlog neemt Nijmegen, ondanks het verwoestende bombardement van 22 februari 1944, de uitdaging aan om ook de Vierdaagse te laten herrijzen. Het lukt wonderwel, dankzij een geldinzameling onder de bevolking en de inzet van veel vrijwilligers. Er zijn in 1946 zelfs meer deelnemers dan ooit tevoren. Dat zal een tendens blijken.
Maar de littekens van de oorlog blijven pijnlijk in 1954 starten in Apeldoorn de vierdaagse wandeltochten van de Nederlandse Wandelsport Bond. Het remt de ontwikkelingen in Nijmegen niet en na enige decennia is er plaats voor beide: Apeldoorn gaat naar de tweede dinsdag in juli, Nijmegen start op de derde dinsdag.
Aldus is na september, augustus en juni ook de “laatste volle week van juli” (zoals majoor Breunese bepaalde) geschiedenis geworden.
Spectaculaire stijging
De komst van steeds meer deelnemers uit landen van over de gehele wereld leidt ertoe dat de Vlaggenparade van de binnenplaats van de Prins Hendrikkazerne, via het Molenveld en de Wedren naar het Goffertstadion verhuist.
Toenemende welvaart en vrije tijd zorgen er ondermeer voor dat het aantal landen in de Vierdaagse van 7 à 8 stijgt tot 60 in 2004. Bovendien leiden het predikaat ‘Koninklijke’ voor de Bond (1958) en de deelname van Z.K.H. prins Claus tot spectaculaire stijging van het aantal deelnemers. Inmiddels hebben, onder de marsleiders Tonnie van Dongen en Chris Bos, meer dan honderd landen deelnemers in de Vierdaagse gehad na 1989 vooral vanuit Oost-Europa.
Gastvrijheid
De steun van de Gemeente Nijmegen, het Ministerie van Defensie, sponsors en vrijwilligers van Rode Kruis tot bureaulist is daarbij onontbeerlijk.
Toen in de scholen de extra ruimte die de kazernes niet kon bieden ook te krap was geworden voor de (militaire) deelnemers, werd ruim 25 jaar geleden op Heumensoord een locatie gevonden die aan zesduizend soldaten onderdak en slaapgelegenheid biedt. Burgers logeren vaak jarenlang bij hetzelfde gastgezin, dat er een eer in stelt zijn gasten een heerlijke Vierdaagseweek te bezorgen. En langs de kant van de weg is ook voor van alles gezorgd: van tuinslangdouche tot mobiel toilet, van appeltjes voor de dorst tot serviceclub.
Uit onvrede over ‘te hoge’ bierprijzen boycotten eind jaren zestig de deelnemers de Nijmeegse horeca, maar Nico Grijpink en zijn medestanders schiepen de Zomerfeesten, na een bescheiden en vooral gratis begin uitgegroeid tot een fenomeen in het begin van de 21ste eeuwe: tijdens de Vierdaagse en de Vierdaagsefeesten zijn er ruim één miljoen mensen in het Nijmeegse stadshart.