…Vele wegen leiden naar Rome…
We (Selinde, Peter en Jikke) wonen hier midden in Portugal op Quinta do Pinheiro Manso (hoeve van de parasolden). De quinta is gelegen in een waar wandelparadijs. Alle windstreken zijn vanaf de quinta te bewandelen, urenlang van dorp naar dorp dwars door de natuur. Veel van deze routes gaan over oude Romeinse wegen.
Vaak smalle met granieten platen bedekte holle wegen die aan weerszijden zijn afgezet met stapelmuurtjes graniet. Soms is er niet veel van over, een andere keer is het nog vrijwel intact. We ontdekten zelfs dat er zo’n Romeinse weg aan de rand van onze quinta ligt en de grens vormt met de buurlanden. Een oude Romeinse brug komt u tegen op een van de wandelroutes vanaf de quinta, vlak bij ons dorp São Geraldo.
Het plaatsje Bobadela
Iets verder, ongeveer 4 km , ligt het plaatsje Bobadela, waar een oude Romeinse boog midden in het dorp staat en waar recentelijk het enige Romeinse amfitheater in Portugal is geopend voor publiek.
Hoe meer we ons erin verdiepen hoe meer we ontdekken en het voelt toch een beetje speciaal als je op je wandeling over zo’n oude weg loopt. In Avô, een plaatsje op ongeveer een half uur afstand, is ook een hoge Romeinse brug te vinden.
’s Zomers springen de meest dappere locale jongens hiervan af in de rivier die uitkomt op een heerlijk strandje. Het verhaal gaat dat Caesar zelf hier nog is geweest om deze brug te bouwen. Waar of niet, het is heerlijk om daar een dagje te vertoeven en je fantasie te laten gaan hierover. Goed als dagtocht te bezoeken vanuit onze quinta zijn de grootste Romeinse opgravingen in Portugal in Conímbriga, een nationaal monument gelegen vlakbij Coimbra.
Wandelen in de Serra da Estrela
Veel van onze gasten ervaren dat wandelen in de Serra da Estrela, op ongeveer een uur afstand van onze quinta, zeker een bijzondere belevenis is. Er zijn uitgezette wandelingen met paaltjes en ook is er een (Ned.) boekje met beschreven wandelingen: Midden-Portugal 19 wandelingen door de Serra da Estrela en Beira Interior. Hieronder een citaat: ‘De Serra da Estrela, waarvan in 1976 het grootste deel tot natuurpark is uitgeroepen, vormt de westelijke uitloper van het Castiliaans scheidingsgebergte. Het bestaat uit een granieten bult temidden van veel oudere en lager gelegen leisteenformaties.
Het landschap bij de Torre is glooiend en weids en biedt prachtige vergezichten. Gedurende de ijstijden was de top van het massief bedekt met een dikke laag ijs. In alle windrichtingen werden door gletsjers dalen uitgeschuurd. Na de laatste ijstijd – zo’n 20.000 jaar geleden – bleef er een hoogvlakte bedekt door naald- en berkenbossen. Door ontbossing en veeteelt ontstond het hedendaagse landschap: indrukwekkende rotsformaties van bijna gepolijste granietblokken met daartussen vlakten bedekt met borstelgras.
Narcissen en klokjesgentianen brengen kleur in deze groengrijze woestenij. ’s Zomers grazen hier grote kuddes schapen waarvan de verwoestende effecten in het landschap zichtbaar zijn: kale vlaktes met bosjes jeneverbes. Op voor de mens moeilijk bereikbare plekken groeit nog de Gentiana lutea, een tegenwoordig zeldzame plant die wordt gebruikt in de geneesmiddelenindustrie. Het is ook het terrein van de alpenkraai, een bijzondere vogel met rode poten en een lange, kromme rode snavel.
Verstopt in de plooien van het golvende terrein liggen vele meertjes, waarin soms de witte bloemen van de waterranonkel drijven.
’s Zomers zwemmen kikkervisjes driftig rond in het koude water en zit een wat oudere generatie langs de oever te zonnen op groen bemost graniet. Je kunt er prachtig wandelen van meertje naar meertje.
De Torre, de hoogste berg van Portugal, heeft geen spits zoals kinderen die tekenen. Hij is van ver slechts herkenbaar door twee enorme bollen, overblijfselen van wat ooit een NAVO-radarstation was. Op de top (1991 m) staat een landmeetkundig markeringspunt, dat in 1802 werd gebouwd in opdracht van de regent en latere koning João VI. Om de magische grens van 2000 m te bereiken werd het bouwsel toen precies negen meter hoog. ‘